اصول پنج گانه گانه تربیت دینى

اصل اول - توجه به طبیعت کودک و رشد بدنى و فکرى او و در نظر گرفتن قوانین روان‏شناسى یعنى آن‏چه به او آموخته مى‏شود، باید متناسب با سن او و در خور فهم و استعداد او باشد و باید به گونه‏اى تعلیم گردد که هرگز از آن تعلم، خسته و منزجر نشود.

اصل دوم - در بادى امر و در همان دبستان، کودک را

. باید به مبدأ و معاد توجه کرد و ایمان به خدا و روز جزا، در وى پدید آورد.

اصل سوم - استفاده از وسایل سمعى و

 بصرى، ارائه‏ى اشیاء مذهبى، طرح تصویرها و کشیدن نقشه‏ها و نقاشى‏ها و دیدار اماکن متبرکه و شرکت در محفل مذهبى و حضور در عبادات دسته‏جمعى، تا این که درس، براى شاگرد، با روح و بامعنا شود. در دبستان، تعلیم مذهب از طریق نقاشى و داستان‏سرایى، مؤثر و دلپذیرتر از سایر طرق آموزش است و باید بیشتر بدان اهمیت داد؛ زیرا کودک، میل فراوان به شنیدن قصه دارد و مطلب را در لباس واقعه، آسان‏تر، درک مى‏نماید و بدان جذب مى‏شود و دیر هم فراموش می کند.  

اصل چهارم - عواطف و احساسات مذهبى طفل را باید تحریک کنند و قلب او را به تپش اندازند و اشک اشتیاق به چشمان او آورند و از این راه، او را متوجه حق و مایل به جمال و طالب کمال سازند و این امر را با تلاوت قرآن به لحن خوش - گفتن اذان با صداى خوب - خواندن اشعار مذهبى (در توحید و مدح اولیاى حق و مسایل عاطفى و فداکارى‏هاى مردان حق) - مناجات به آواى دلپذیر - در صورت امکان برپاداشتن شبیه‏خوانى و تعزیه و نمایش (با رعایت قواعد ادب و نزاکت و تناسب
 
اصل پنجم - کودک را راغب سازیم که آداب مهم مذهبى و فرایض عبادتى را انجام دهد؛ یعنى نماز و روزه و دعا و راز و نیاز با خدا و سپاس‏گزارى از نعمت‏ها را عملى سازد. او را واداریم که با حضور قلب، مشکلات خود را به خدا عرضه دارد و از او یارى بطلبد و براى توفیق خود در امور و انجام کارهاى نیک هدایت بجوید .

التماس دعا